Değirmenler

Okurken bunu da dinleyin >> Değirmenler

Belki ben şimdi odamdayımdır, belki de çok güzel bir film izlemişimdir.. Ya da güzel, çirkin, acı, mutlu, neşeli ve melankolik duyguları aynı anda yaşatan, gözlerimi yaşartan o adamın gözlerine hiç bakamamışımdır. "Belki de en güzeli böyle"dir.

Her zaman bir düşünce sürüklemiştir beni yalnızlığa ama hüzün dolu baktırmamıştır hayatıma, belki hiç yaşatmamıştır.. Sonra bir an gelir de o "her şey"den vazgeçirmek durumunda kalmıştır. Kalbim buz tutmuştur, artık ısıtmaya hiçbir güneş yetmez olmuştur.

Hani derler ya; en güzeli belki de hiç yaşanmamış olandır. Ne kadar uğraşırsan uğraş sonuç hep bir hüsrandır. Onun için uzun yolları göze almışsındır ve yolda çıkan hiçbir şeyi umursamamışsındır. Sonunda mutsuz olsan da yaptığın tek şey "denemek" olmuştur.

Çıktığım zor, bol dönemeçli yolda ara verip birşeyler içmek istersem uğrarım sana belki. Sonra kaldığım yerden devam ederim, sen de bana "iyi yolculuklar" dilersin. Belli olmaz, belki yolda giderken çantamda bir yabancıdan bir sürpriz; bir kaç parça kurabiye ve bir not bulurum. 'Ve sen ben değirmenlere karşı, bile bile birer yitik savaşçı, akarız dereler gibi denizlere, belki de en güzeli böyle..'

Biliyor musun? Sana neden yazdığımı bilmiyorum, şu an ne yazdığımı da..
Bildiğim tek şey artık yazmaktan da vazgeçmişken, bana bunu yeniden hatırlattığın için teşekkür etmek..

Teşekkürler Amie. "J