Öğleden sonra

olması gereken yerdeyim ya da böyle olsun istediğim. gözlerimi kapayıp düşünmeye başlayınca, bir türlü sonunu getiremiyorum hikayelerin. birinden öbürüne atlıyorum 'sanki acelem varmış gibi..' karışıyor sonra her şey, başa dönüyorum..

- sen hiç keşke dedin mi? diye soruyor arkadaşım.

keşke hissettiklerimi anlatabilseydim diyorum içimden. halbuki günlerim güzel geçiyor, beni eksik hissettirmeyen arkadaşlara sahibim ama nedense bi hüzün kaplıyor içimi. sanırım yine kendimi kandırıyorum. olması gerektiği gibi yaşıyordum ya da olması gerekeni hep yanlış biliyordum. kiraz topladığımı hatırlıyorum, bir yaz günü rüyası gibi. şimdiyse sadece kırmızısı kalmış bana..

'başka bir yazın çocuk şarkısı..'