terk

son zamanlarda yine garip rüyalarıma döndüm. sonunda. çünkü böyle rüyalar gördüğüm zaman, bu kararsızlıklarımı, korkularımı, karmaşamı kısaca, gördükçe kalbimin de attığını hissediyorum. evet. öyle işte. hep farklı mekan ama aynı olay, kademe kademe canlanıyor rüyamda.. sonra.. neyse..

biliyor musun blog, eskiden buraya istediğim gibi yazardım, şimdi her şeyimi anlatamıyorum, ardından binbirtürlü soru geliyor çünkü. vazgeçtim anlatmıyorum bişi. hatta terkedicem burayı da :(

dönüş.

bi jakobi vardı hani..
bi gittim, buralar çok ıssız kalmış..
hemen el atayım o zaman.. hiç bırakmaya gelmiyor ama. ki ben önce ankara, sonra amasra, sonra 'east or west, home is best' diyerekten geri dönmüşken.. evet, kampüsüme gitmek yeniden, arkadaşlarla buluşmak, deli gibi eğlenmek, beisa'yla türkiye turu (daha önce gitmediğim çoğu yere ilk gidişim hep beisa sayesinde oldu da) paha biçilemez.. bi mutlu dönmüşüm anlatamam. gerçi evde yine o sıkıcı ve kasvetli hava beni bekliyordu, sweet home sweet diye gezmeme bakmayın.

üstüne, eve geldiğimde uzun süre nette problem yaşadım. birden kopuyor, sonra geliyor çok yavaş.. indirmek istediğim filmler, sonra diziler hep ortada kaldı. harddiskte olanlarla idare ettik işte. twitter'ıma da giremedim, öyle telefondan mesajlar falan, o şekilde. bugün internet bi geldi ki, takipçilerim de bir bir terketmiş beni.. :p

daha yakın zamanda gazetede okumuştum, internetten uzak kalan gençler strese giriyorlarmış, sosyal olarak dışlanmış hissediyorlarmış. inanın bende de oluyor bunların hepsi. çağımız yaşantısı nereye gidiyor böyle? :)

edit büdüt: sonunda house m.d. 5. sezonu bitirebildim. kutlayın beni.