hüf . .

bu aralar hayat hayli sıkıcı. öyle ki ne sabah doğan güneş, ne gece yatarken bakıştığım yıldızlar, denizin puslu görüntüsü veyahut yediğim dondurmalar mutlu ediyor beni. nedendir bilmiyorum, içimde kocaaamaaan bi boşluk var.. neyle doldurabilirim? onu da bilmiyorum. bu çok kötü işte, şu hayatım boyunca, illaki böyle içinde bi boşluk hissettiğin zaman oluyor. olmasa ne olur sanki, hı?

aah içimdeki boşluk, seni öyle çok öyle çok sevmiyorum ki, nasıl oluyor da bu sevgisizliğe tahammül edip beni bırakmıyorsun anlam veremiyorum.

bu aralar çok yalnızım yea, hüf !