olmayan güzel günler

her defasında güzel bişiler yazabilmek için açıyor kapıyorum sayfayı. buraya güzel bişiler yazamayacağım sanırım hiç. ama olsun adından belli zaten, hep beraber bir süpernova hayatı yaşamaya başladık :) bir de alışıyorum bazı şeylere. mesela gerçek olmasa bile karşımdakine gülümsemeye, gecenin bir yarısı kalkıp hüzünlenmeye ya da her an yine kötü bir şey olacakmış gibi hissetmeye. bir yerden sonra yormuyor artık. iyimserlik halini şimdilik bir yere bıraktım, yakında geri döneceğim biliyorum. sonra diyorum üzmemek gerek kendini. sadece düşelim istedim. ben düştüm sanırım, kötü düştüm hem de. kanattım her yerimi.. daha da kötüsü kalktığımda kimse yoktu bile. bu da alışmam gereken bişi olmalı artık. atlayacaksan, bundan sonra kimseyi alma yanına, kimseye inanma, kimseye güvenme.. atla. nereye düştüğün, nasıl düştüğün, ne kadar yandığın, acıdığın önemli değil çünkü. her türlü aynı. bir de pişmanlığı oluyor yoksa.

bugün her şeyi bi kenara yığdım, oturdum başında, baktım baktım bi anlam veremedim. ne zaman bu kadar biriktirdik her şeyi. kime diyordum, kim oldu, kim inandı, kim kandı ya da.. kime güvendin de şimdiye kadar bunlara üzülüyorsun ki dedim. dün de dağıtmıştım hepsini. bilseydim toplaması bu kadar zor, dağıtmazdım, dokunmazdım, karışmazdım hiçbir şeye. neyse hadi toplan, yığdın yeterince, düzeltmesi kaldı bir tek. neleri atacağımızı biliyoruz, neleri yerine koyacağımızı.

playlistimi açıp baktım, yüzlerce şarkının içinde sonuna kadar bir şarkıyı bile dinlemedim. bulamadım kafama göre.. 'hayır bu çok hüzünlü, hiç gerek yok şimdi.', 'bu da olmaz çok hareketli, bu kadar mutlu değilim', 'neyse şunu biraz dinleyeyim', 'sıkıldım, en iyisi kapa.'

en iyisi kapat'tan ibaret son cümlelerle dinledim sanırım 3-5.

..