Sıra hala bende..

Şarkımı dinliyorum, dinliyorum usulca. Gözümü kapattığım an yaşıyorum her şeyi yeniden.

*Basit kelime oyunları yaparken sen.. Ve ben hepsini çözebilirken, içimdeki çocukla beraber gülümserken, doğru yapıp yapmadığımı sorguluyorum. Kararsızlığımla seni de sürüklerken, o sevgini hiç haketmediğimi biliyorum.

*Sonra oturuyorum bir banka, şarkım, kağıdım ve kalemimle yazıyorum bir şeyler. Karşıdan geliyorsun, selam vermen bile zor. Kafamı eğip devam ediyorum yazmaya, biliyorum ordasın, hissediyorum.

*Çok uzaklardan sesleniyorsun bazen, aramızdaki soğukluğu bilmene rağmen.. Bana bir şeyler yaz istedim hep, öyle bir yazı ki artık yazmaktan vazgeçeyim.

*Ve uzun zaman önce kimseyi incitmeyen sen vardın, hani yaptıkların da hep zamansızdı. Zamansız söylemiştin her şeyi bana da.. Eskidin sonra..

Ama her şey en başta gizliydi.. Bu bir gizemdi senin hiçbir zaman çözemediğin. Gözüm hala kapalı yaşamaya devam ediyordum..

*İşte yine ordayım, duruyorum yanıbaşında görmüyorsun.. Dokunuyorum dönüyorsun, sade bir gülümsemeyle.. Ve bir gün sonra her şey bir doğumgünüyle başlayıp bitecekken.. Bir kez daha hata yapmayacağıma söz veriyorum kendime.. Lütfen bu sefer hiç üzülmesin, hiç üzülmesin.. Bir dilek tuttum ve o hiç üzülmedi.. Evet her şey o doğumgününden bir gün önce başladı ve bitti..

Tutup hayatın bir köşesinden sıkıca, hiç bırakmadan, gözüm kapalı yaşamak istemiştim oysaki..
Gözümü açtığımda hala aynı şarkı çalıyordu..

'i am not a perfect person..'

İnan pişman olduğum çok şey var..