Aşk, aşk değil.

Uzun zaman oldu..
Çok uzun zaman geçti üstünden. Bir şeyleri yeniden yaşıyordum. Farklıydı bu sefer. "Unutmuştum.. Zaman bana unutmakla affetmenin çok farklı şeyler olduğunu öğretiyordu.." Değişmiştim ben, hem de çok..
Bu sefer daha temkinliydim. Güven denilen şey kolay kazanılmıyordu sonuçta. Hiçbir şeyi ima etmeden belki de ettiğini sanarak çok şey söyleyebilirdim elbette, ama yazmam gerekenleri bile yazmıyordum yine, söylemek istediklerimi söylemediğim gibi.. Bendim.. İnsanlar benimle konuşurken çok fazla iki noktaya rastlamalıydı(..) Ne düşünmem ya da ne yapmam gerektiğini bile bilmiyordum. Giyinip pijamalarımı, yatağıma oturup hayaller kurmaktan ibaret olmamalıydı hiçbir şey.. Bu yüzden, yazdım..

"Love is not Love
which alters when it alteration finds
..
It is the star to every wandering bark"

Shakespeare'in 116. sonesinde olduğu gibi.. (:
O aşkı kutup yıldızına benzetiyordu, bense hayatı _aşk gibi_
Yönünü bulmanı sağlıyordu ama asla satın alamıyordun.
Ve bunları yazarken tek bir şey geliyordu aklıma..
Bir şeylerin olmasını istiyorsan çabalaman gerekirdi ama her şey anlamak isteyeneydi..